முக்கண்ணன்!

மனசுக்குள் மந்திரம்
பொங்கல் நெய்வேத்தியம்
சுகப்படும்போது பூஜை –
காலங்காலமாய்
கல்யாணசுந்தர குருக்கள்
பக்தர்களுக்கும்,
ஆறுகால பூஜைக்கும்...

வழக்கத்தில்
வழக்கற்று விழுந்தது
சொக்கப்பனைத் தீ;
மூச்சுத்திணறலை
இறுகப்பற்றிற்று இளையதலைமுறை...

வாய்நிறைய
வடமொழி ஸ்லோகம்
வாச வெண்மிளகுப் பொங்கல்
பக்கத்தூர் புதிய படிக்கூலி...
சிரிக்கும் சிரிப்பில்
சுவாமிநாதரே சுவாமியென
ஊர் பேசிற்று...

கூலிப்படியோ கூட்டுப்பொரியல்...

பிரதோஷ பூஜை
தக்ஷிணாமூர்த்தி பூஜை
ராகுகால துர்க்கா பூஜை
சிவன்கோயில் சிலைகளும்
பக்தர்களோடு உற்சவமூர்த்திகள்!

எல்லா அமோகத்திலும்
காலச்சக்கரம்
மூத்த தலைமுறைக்கு...

இரவோடு சிக்கறுப்பு
சுவாமிநாதருக்கு;
கையில் மணியோடு
கல்யாணசுந்தரம்
பிற்பாடு பிரகார வலம்...

பதவி, வியபாரம், பக்தி –
பார்த்துக்கொண்டேயிருக்கிறான்
முக்கண்ணன்!
******

மூன்று கவிதைகள்

வீட்டுக்கு வீடு
மனிதர்கள் வாழ்கிறோம்;
பாதுகாப்பிற்கு வளர்க்கிறோம்
நாய்கள்...!
******

முதலாளிகள் மட்டுமன்றி
வேடிக்கை பார்ப்பவனுக்கும்
பிடித்திருக்கிறது
வேலை செய்பவனை...
******

சாலையைக் கடக்க
காத்திருந்தவர்களுக்காக
முதல் ஆளாய் நிறுத்தினேன்
வண்டியை –
என்னில் திறந்தது வழி!
******

மல்லாட்ட...

மணிலாக்கொல்லை
முன்னிரவுக் காவல்கள்
மிகவும் சுவாரஸ்யமானவை

அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக
அண்டைக் கொல்லைகளிலும் சேர்த்து
கைக்கொண்ட வரை
சுட்டுத்தின்போம் செடிபிங்கி

முதலியார் கடை
வெல்லம் உபயம்
வீட்டு மளிகைக்கணக்கு

ஆசைப்பட்டு வாங்கினால்
இரண்டு ரூபாய்க்கு
பத்தே பத்து வறுகடலைகளை
கூம்புப் பொட்டலமாய் நீட்டுகிறான்
நகரத்தெருவின் தள்ளுவண்டிக்காரன்...
******

* மல்லாட்ட... மணிலாக்கொட்டையின் பேச்சு வழக்கு. புதுச்சேரி & தென்னாற்காடு மாவட்டங்களாகிய எங்கள் பகுதிகளில் வேர்க்கடலை - மணிலாக்கொட்டை என்றுதான் அழைக்கப்படுகிறது. பிலிப்பைன்ஸ் நாட்டின் மணிலாவிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட வேர்க்கடலை ரகம் இப்பகுதிகளில் பயிரிடப்படுவதால் இந்தப்பெயர்.

வாசம்

குளித்த பிறகுதான்
ஒவ்வொரு முறையும்
அனுமதிக்கிறாய்;
ஆனாலும்,
இறுதி ஆசுவாசத்திற்கு
வியர்வை வாசம் மார்பில்
முகம் புதைக்க தேடுகிறேன்...
******

வலி

எந்த ஒன்றிலும்
ஏதேனும் ஒன்றை
வேண்டியோ விரும்பாமலோ
உதாசினப்படுத்துவது
நடந்தேறிவிடுகிறது...

அன்புக்குத்தான் வலி...

மறுபடியும்
மறுதாம்பு போல
வளர்த்தெடுக்க முடிவதில்லை
அன்பை...!

******

சிற்பங்கள்

மௌனத்தில் உறைந்த சிற்பங்கள்
தன் அழகின் தீராத நாவுகளால்
முற்றுப் புள்ளியில்லாமல் எப்போதும்
பேசிக்கொண்டிருக்கின்றன...

சிவதாண்டவத்தின் போதும்
புரண்டு படுக்காத உறக்கத்தை
சூரியனாய் துயிலெழுப்பிய விரல்களை...

வைராக்கியங்களாய் இறுகிக் கிடந்த போதும்
வைரம் பட்ட கண்ணாடியாய்
இளகியதால் பெற்ற பேறு...

அறுத்துக் கொண்டிருந்தாலும் இழந்ததை
பொறுத்துக் கொண்டிருக்கும் கரைகளால்
நதியென்ற பெருமை...

முன்னவன் அடைந்த ஞானப்பழத்தை
விட்டுக்கொடுத்ததால்
இளையவன் பெற்ற வெற்றிச் சிகரம்...

கரடுமுரடுகளையும் காண
கண்கோடி கேட்கும் நிலவின்
வசீகர அழகு வசிக்கிற பார்வை...

கண்திறக்கவே வழியில்லாத
கர்ப்பப் பூமியில்
கலையாகி நிற்கும் சரித்திரம்...

இப்படி
மௌனத்தில் உறைந்த சிற்பங்கள்
தன் அழகின் தீராத நாவுகளால்
முற்றுப் புள்ளியில்லாமல் எப்போதும்
பேசிக்கொண்டிருக்கின்றன...

தன்னை நினைத்து
மனிதர்களைப் பார்த்து
நெட்டி முறித்து நிமிர்ந்து நின்றது
ஒரு சிற்பம்!

******

மெழுகுபொம்மை

உனக்குள்ளே சலனமில்லை
உன்னைச்சொல்லிக் குற்றமில்லை
உன்மேனி மெழுகியவன்
உண்மையிலே ஞானியவன்

கம்பன் கவியழகும்
ரவிவர்மன் கலையழகும்
இங்கு உயிர்த்தனவோ
இதயத்தை ஈர்க்கிறதே

செங்காந்தள் மென்விரலும்
செல்வியரின் கொடியிடையும்
எல்லாமாய் உனக்கிருக்கும்
எழுதிவைத்த விழியழகும்

ஆடையில்லை என்றாலும்
அழகென்றே சொல்கிறது
ஆசைகளைத் தூண்டிவிட்டு
மோகத்தால் கொல்கிறது

அலைகடலாய் இருந்தாலும்
அமைதியாக நடிக்கின்றாய்
ஆணவத்தின் சுவடுகளை
அடிக்காலால் மிதிக்கின்றாய்

சிகரத்து உச்சிகளின்
சிற்றரசன் எனைநீதான்
சிதறடித்தாய் பள்ளங்களில்
சிரிக்காதே சொல்லிவைத்தேன்

ஆயிரமாய் கனவுகளை
அடிமனதில் எழுப்பிவிட்டு
மௌனப்போர் நடத்துகிறாய்
மன்னிக்க மாட்டேன் நான்

நிலையில்லா உன்னழகு
நிஜம் பலவே சொன்னாலும்
உருவமில்லா வெப்பத்தால்
உருகிவிடும் நினைவில்கொள்!
******

கூலி ஏர்

நடவுக்காலங்களில்
ஏர்களுக்கு ஏக கிராக்கி

டிராக்டர்களால்
ஏர் உழவு அருகினாலும்
அதில்தான் சேறு நிறையும்...

அந்தியில் வீடேகி
அப்பாவை ஏர்கேட்டு
பெரும்புள்ளிகள்(?)
முகதாட்சண்யம் பார்க்கும்

எத்தனை கிராக்கியிலும்
ஆளுக்கு ஒருநாளாவது ஏரோட்டுவார்

ஆனால், முப்பது ரூபாய் கூலிதர
நிலக்கிழார் நீலமேகரெட்டி
மூன்று தவணைகளாவது ஆகும்...

ஒவ்வொரு முறையும்
அடுத்த போகத்தில் அவருக்கு
ஏரோட்டுவதில்லை என்கிறார்;
கூலி ஏரோட்டியால்
அப்படி முடிவெக்க
எந்த -அடுத்தபோகத்தில்- முடிகிறது...?
******

(சுப.வீரபாண்டியனின் 'நந்தன்' ஏப்ரல் 16-30, 1999 இதழில் வெளிவந்தது)

அழைப்பு

உன் ஒற்றை
அழைப்பிற்காக
காத்துக்கிடப்பவை
என் காதுகள் மட்டுமல்ல;
உயிரையே கிள்ளுகிற
ஒரு சொல்லால்
எப்போது அழைப்பாய்

சொல்...

******

என்றென்றும்...

மறந்து விடச்சொல்லி

கடைசி கடிதம் வந்தது;

என்றென்றும் அன்புடன்...!

******

காகிதக் கப்பல்

பல்லவி

காகிதக் கப்பல் காத்திருக்கிறேன்
மழையே வருவாயா...
காற்றே பட்டம் வானமளக்க
வரங்கள் தருவாயா...

இருபக்கம் தானே காகிதம் என்றால்
ஒருபக்கம் நானல்லவா – அதன்
மறுபக்கம் நீயல்லவா...
(காகிதக் கப்பல்…)

சரணம் – 1

வெள்ளைத் தாளாய் விரிந்திருக்கிறேன்
ஓவியம் வரைவாயா
கவிதைகள் புனைவாயா...
செய்தித் தாளாய் சுமந்து நிற்கிறேன்
தகவல்கள் படிப்பாயா
மணமகள் தேவையா...
கேள்வித் தாளாய் உன் கையில் நானடா
தேர்வுத் தாளில் பதில்நீயும் எழுதடா...
(காகிதக் கப்பல்…)

சரணம் – 2

புத்தகம் என்னை புரட்டிப் படித்து
வாசகன் ஆவாயா
வேடிக்கை பார்ப்பாயா...
கடித மடலாய் உன்னிடம் வந்தேன்
பதிலொன்று எழுதிடுவாயா
வாழ்த்தட்டை பரிசளிப்பாயா...
சான்றிதழ் உனக்கு என்றும் நானடா
அழைப்பிதழ் அச்சிட அட்சதை போடடா...
(காகிதக் கப்பல்…)

******

காளை கண்

நெஞ்சு சளிக்கு நல்லதென்று
அதிக மிளகுத் தூளோடு
மித சூட்டில் பரிமாறப்படுகிற
ஆஃப் பாயில்களை
உடைந்து ஒழுகாமல்
சாப்பிடத்தெரியவில்லை-

நான் குடிகாரன்?

******

புனைபெயர்

மொட்டையாண்டி
நீலகண்டன்
ராணி
முல்லை என்று
தன் மக்களுக்கு
வழக்கற்றப்பெயர்களை
வைத்தவர் தாத்தா!

முதல் பேரன் என்னை
செல்வம் - என்றழைத்து
செல்லம் கொஞ்சியவரை
பாடுபொருளாக்கி
கவிதைகள் எழுதுகிறேன்
புனைபெயரில்...!

******