மெழுகுபொம்மை

உனக்குள்ளே சலனமில்லை
உன்னைச்சொல்லிக் குற்றமில்லை
உன்மேனி மெழுகியவன்
உண்மையிலே ஞானியவன்

கம்பன் கவியழகும்
ரவிவர்மன் கலையழகும்
இங்கு உயிர்த்தனவோ
இதயத்தை ஈர்க்கிறதே

செங்காந்தள் மென்விரலும்
செல்வியரின் கொடியிடையும்
எல்லாமாய் உனக்கிருக்கும்
எழுதிவைத்த விழியழகும்

ஆடையில்லை என்றாலும்
அழகென்றே சொல்கிறது
ஆசைகளைத் தூண்டிவிட்டு
மோகத்தால் கொல்கிறது

அலைகடலாய் இருந்தாலும்
அமைதியாக நடிக்கின்றாய்
ஆணவத்தின் சுவடுகளை
அடிக்காலால் மிதிக்கின்றாய்

சிகரத்து உச்சிகளின்
சிற்றரசன் எனைநீதான்
சிதறடித்தாய் பள்ளங்களில்
சிரிக்காதே சொல்லிவைத்தேன்

ஆயிரமாய் கனவுகளை
அடிமனதில் எழுப்பிவிட்டு
மௌனப்போர் நடத்துகிறாய்
மன்னிக்க மாட்டேன் நான்

நிலையில்லா உன்னழகு
நிஜம் பலவே சொன்னாலும்
உருவமில்லா வெப்பத்தால்
உருகிவிடும் நினைவில்கொள்!
******